Kabouters HV Borger weren zich kranig tegen oudere tegenstanders

De F1 van HV Borger bestaat voornamelijk uit kabouters, die de eerste stapjes op handbalgebied zetten. De meiden hebben er ontzettend veel plezier in. Ook wanneer ze, zoals afgelopen zondagochtend, tegenstanders treffen die net wat ouder, net wat groter en net iets ervarener zijn in het handballen.

Onze meiden hebben soms nog geen flauw idee waar ze mee bezig zijn. Ze rennen op zo’n moment maar wat in het rond, of staan juist ineens verstijfd stil op een kluitje, alsof Koningin Elsa ze allemaal bevroren heeft. Het maakt niks uit! Ze hebben er lol in. Voor de ouders het allerbelangrijkste, al is het ook wel erg leuk om te constateren dat er sinds de vorige speeldag speltechnisch duidelijk vooruitgang is geboekt!

Door: Nynke’s papa

Colonne

Het was de tweede wedstrijddag voor de jongste talenten van de club. De eerste in een vreemde sporthal. Dat was al goed duidelijk gemaakt aan de jongedames, want toen ik als kersverse handbalpapa mijn dochter richting sporthal de Koel chauffeurde kreeg ik meteen de wind van voren: “Neehee papa, we moeten naar een andere sporthal!”. Nou ja, op de parkeerplaats was mijn dochter weer gerustgesteld, daar waren inmiddels een aantal teamgenotes gearriveerd.

We vertrokken in colonne naar Erica. Althans, dat was de bedoeling. Halverwege de rit werd de colonne al verbroken. Volgens mij was ik de veroorzaker, mijn navigatie gaf wat anders aan dan de route van de voorrijder. De auto die voor mij reed sloeg op hetzelfde moment ook nog eens af. Ik besloot deze te volgen. Om vervolgens een paar kilometer verder te merken dat die helemaal niet tot onze groep behoorde. Leermomentje! Al kwamen we overigens wel - uit twee richtingen - vrijwel gelijk ‘op’ Erica aan!

JAHN II: een maatje te groot

De eerste wedstrijd werd gespeeld tegen JAHN II. De gelegenheidscoaches, Mirte en Marije, kozen ervoor om de tegenstander lang in onzekerheid te laten over de selectie van deze week. Pas een halve minuut voor het officiële aanvangstijdstip betraden de matadoren de arena. De opponent had geen kans meer om zich aan te passen. Het hielp. Onze meiden namen brutaal het initiatief. Er werd zelfs al geprobeerd vrij te lopen om rustig naar elkaar over te kunnen gooien. Een flinke vooruitgang vergeleken met de eerste duels een aantal weken geleden. Tot doelpunten leidde het helaas nog niet, al waren de meiden een paar keer dichtbij. De tegenstander scoorde wel. Met name één jongen was letterlijk een maatje te groot voor onze kabouters. Niks aan te doen. De lol was er niet minder om.

HVE 2000: net iets verder

Na een koffiepauze stond de wedstrijd tegen HVE 2000 op het programma. Ook deze tegenstander was gemiddeld genomen net iets verder in de ontwikkeling. Er werd dan ook opnieuw verloren. Maar weer gebeurde dit met opgeheven hoofd. De meiden probeerden nu echt al een beetje te tippen, om vervolgens de bal aan een medespeelster mee te kunnen geven. Dat dit lang niet altijd lukte is niet erg. Van proberen kan je leren en het is slechts een kwestie van tijd tot het allemaal steeds beter zal gaan. Hetzelfde geldt voor het wisselen van keepster. Ook daar valt nog wel wat winst te halen. Met twee tegelijk in de goal staan en vervolgens tijdens een aanval van de tegenpartij er tegelijk uitlopen, is niet heel handig...

VAKO: geen houden aan

De laatste wedstrijd was tegen VAKO. Deze tegenstander beschikte onder andere over twee wat oudere jongens, die al flink hard konden gooien. Voor onze kabouters was er bij vlagen geen houden aan. Toch creëerden de dames ook in deze wedstrijd kansen. Elin en Amy waren bijvoorbeeld heel dicht bij een doelpunt. Het mocht echter niet zo zijn. De teller bleef deze ochtend op nul staan. De meisjes zijn zich daar zelf denk ik niet eens van bewust geweest. Het mooie van de shoot-outs na iedere wedstrijd is immers dat elke ploeg wel tot scoren komt. Zo ook de meiden van Borger.

Plezier

Al met al hebben de meiden zich kranig geweerd. Er zit progressie in! Bij de oudere meiden, die al het langs bezig zijn, zie je bij vlagen het echte handbalspel al terug. De jongste kabouters hebben in een paar weken tijd weer steeds beter leren gooien. Echt knap werk en heel leuk om te zien. Het mooiste is echter het plezier dat het hele team uitstraalt. Zo lang dat zo blijft, zullen de meiden grote stappen blijven zetten. Daar ben ik van overtuigd.